Romantyzm w Polsce

Na początku XIX stulecia, pomimo wymazania Polski z mapy Europy, kultura narodowa nadal się rozwijała, a jej celem było zachowanie odrębności narodowej i odzyskanie niepodległości.
Pomimo niewoli Polacy potrafili zachować swa wielowiekową kulturę, wnosili twórczy wkład do kultury europejskiej.
Powstały dzieła wieszczów: Mickiewicza, Słowackiego i Krasińskiego, a także dzieła malarskie Jana Matejki, Artura Grottgera czy Juliusza Kossaka.
W muzyce powstawały dzieła mające pobudzać i działać mobilizująco na naród. Były to opery, wodewile i utwory instrumentalne lub z tekstem o treści patriotycznej (marsze, polonezy, mazury).
Rządy zaborców zwalczały przejawy rozwijania polskiej kultury. Wielu artystów zmuszonych było udać się na emigrację. Wśród nich znalazł się między innymi Fryderyk Chopin.
Pod wpływem wydarzeń z 1830 roku Karol Kurpiński skomponował Warszawianka. Jest on również autorem kilku innych pieśni patriotycznych, na przykład Olszynki, Mazura Chłopickiego czy Litwinki. Polski tekst Warszawianki jest przekładem z francuskiego, dokonał go Karol Sienkiewicz.