Balet

XVIII wiek - dwie szkoły tańca - francuska i włoska.

Szkoła francuska wywodziła się z tańców dworskich.
Cechy - dbałość o płynność ruchów, elegancja, wdzięk i liryczność.
Szkoła włoska - stawiała na jak najwyższy poziom techniki.
Szkoła rosyjska - powstała najpóźniej. Wykształcił się tam nowy styl zestawiający liryzm francuskiego tańca
z włoską techniką.

Tematem romantycznych przedstawień baletowych była zwykle nieszczęśliwa miłość, której towarzyszy
tajemniczy, bajkowy klimat. Często wykorzystywano motywy zaczerpnięte z ludowych podań i legend.

Do rozwoju baletu przyczynił się Piotr Czajkowski.
Czajkowski zmienił dotychczasową koncepcję, że kompozytor, choreograf i autor libretta pracowali oddzielnie.
Chciał stworzyć spójne dzieło muzyczno-choreograficzno-dramatyczne.
Postaciom przedstawienia baletowego przypisywał łatwo rozpoznawalne motywy muzyczne, które zaczynały brzmieć wraz z pojawieniem się bohatera się na scenie.
Stopniował napięcie w ten sposób budując dramaturgię oraz atmosferę baletu.

Balet klasyczny składa się zazwyczaj z trzech części:
Prolog - zawiązanie akcji i przedstawienie postaci;
Akty, które mogą być podzielone na sceny;
Epilog - zakończenie.
Akty są zwykle oddzielane przerwami - antraktami.
Balety Czajkowskiego - Dziadek do orzechów, Jezioro łabędzie, Śpiąca Królewna.